Rozdział 43 - With Your Love

Muzyka

- Zdecydowałaś się wreszcie? – nalegali chłopcy

- No.. – powiedziałam niepewnie

- To jedziesz? – zapytał z nadzieją Niall

- Tak… - przeciągnęłam

- No wreszcie ile można się zastanawiać – westchnął Harry

- Oj musiałam rozważyć wszystkie za i przeciw – tłumaczyłam

- Dobrze że się zdecydowałaś bo musiałbym użyć specjalnych środków. – powiedział pod nosem Harry

- Co? – spytałam

- Mówił że El będzie miała towarzystwo – powiedział Lou i mrugnął do Hazzy

- Aha.., a Dan nie jedzie? – spytałam

- Nie bo zaczyna się X Factor i ma jakieś próby itp. – tłumaczył Liam

- Szkoda.., a Pez? – spytałam Zayn’a

- Też nie bo przygotowania do trasy się zaczęły – powiedział

- I uprzedzam twoje pytanie.. Jadę! – powiedziała zadowolona Vic

- No to chyba trzeba się powoli zacząć pakować. – powiedział Liam

- Niee, jeszcze nie. Teraz coś poróbmy, tak razem! – krzyknął uradowany Lou

- Może, pojedziemy na plażę! – zaproponował Niall

- Świetny pomysł – poparłam go

- To jak zbieramy się i za 30 min przed domem. – zarządził Zayn

- Okay. – powiedzieliśmy chórem i zaczęliśmy się zbierać

*Vic*

Ruszyłam do swojego pokoju, a właściwie to mojego i Niall’a. Z tym blondynkiem układa mi się świetnie. Jest wprost idealnie. Traktuje mnie jak swoją księżniczkę, krótko mówiąc jest kochany. Zanurkowałam w szafie w poszukiwaniu ubrań. Z przygotowanym zestawem skierowałam się do łazienki, aby nałożyć go na siebie. Włosy związałam w koka i zmyłam makijaż. Gotowa wyszłam z pomieszczenia wpadając na mojego blondaska, tracąc przy tym równowagę. Runęliśmy na ziemię i wtedy usłyszałam jakby chrząknięcie. Niall zmienił uśmiech, na grymas. Natychmiast wstałam z chłopaka i wyciągnęłam rękę w jego stronę. Złapał ją i stał już wyprostowany przede mną.

- Wszystko okay? – zapytałam dla pewności

- Nie wiem.. coś strzeliło mi w kolanie – powiedział łapiąc się z nie

- Boli cię, możesz zginać i prostować nogę, możesz chodzić? – zadawałam wiele pytań by tylko dowiedzieć się jaki jest stan jego kolana

- Boli mnie, mogę zginać ale powoli i nie gwałtownie, a chodzić kulejąc – powiedział i pokuśtykał do łóżka, a jak cień za nim

- Aż tak źle?

- Gorzej.. – powiedział smutny

- To my dzisiaj nie pojedziemy na plaże tylko do szpitala – powiedziałam rozpakowując przygotowane rzeczy

- Oj na razie nigdzie nie jedziemy, żaden szpital to tylko nadwerężenie. Do jutra przejdzie – siedząc na łóżku machnął ręką

- Okay, ale jeśli do jutra nie przejdzie jedziemy na izbę przyjęć – postawiłam warunek – I nie ma żadnego ale.. – dokończyłam gdy tylko otworzył usta

- Dobrze szefie – powiedział niechętnie

- No i to się nazywa grzeczny chłopiec – zaśmiałam się z wyższością

- Dzisiaj masz dzień dobroci dla zwierząt i możesz rządzić bo nie mogę zbytnio na tę chwile się ruszać. –

zrobił dziwną minę

- Jasneeee – przeciągałam ostatnią literę

- Nie jęcz mi tu tylko idź powiedz co się dzieje i że nie jedziemy – gdy wychodziłam rzucił poduszką we mnie pośpieszając

 Skierowałam się do pokoju mojej przyjaciółki i jej chłopaka. Dla pewności zapukałam, bo nigdy nie wiadomo co tam może się dziać.

- Proszę – usłyszałam głos dziewczyny dochodzący z pokoju

- Hej, chciałam wam powiedzieć że my nie jedziemy – skierowałam słowa do dziewczyny

- My to znaczy? – upewniała się co do swoich przypuszczeń

- Ja i Niall – wytłumaczyłam

- Dlaczego? – zadziwiła się

- Coś mu się stało w kolano i woli go nie nadwerężać i posiedzieć chociaż dziś w domu.

- Ok, ale jakby coś to dzwońcie – uśmiechnęła się szczerze i znów grzebała w szafie – Harry wiesz gdzie jest ten turkusowy ręcznik? – krzyknęła do chłopaka znajdującego się w łazience

- A turkusowy to jasny niebieski tak? – zaśmiał się – To jest na wieszaku w łazience – dokończył

- Okay to wchodzę! – ruszyła w stronę pomieszczenia

- Come to me! – powiedział głosem typowego lowelasa

- Dobra ja nie chce widzieć i wiedzieć co będzie się dalej działo – powoli wycofywałam się do drzwi i gdy już byłam za nimi szybko uciekłam do swojego pokoju