Rozdział 34 - Brand New Me

Muzyka

Kurde ciekawe o co im chodzi? Widać że było coś czego ja nie pamiętam.. Tak w ogóle to połowy imprezy nie pamiętam. Trzeba skonsultować się z Harry, widać że on też nie wie o co chodzi. Choć z drugiej strony powinnam trzymać się od niego na pewną odległość. Muszę porządnie zastanowić się nad swoim życiem. Przecież ja ranię wszystkich dookoła. Ech coś czuję że moja zmiana jest blisko i to nie będzie taka łatwa zmiana.

- Oliv.. – szepnął mi Harry do ucha

- Tak? – wyrwałam się z myślenia

- Ty wiesz o co im chodzi? – zapytał zdezorientowany

- Właśnie miałam ciebie o to pytać – uśmiechnęłam się lekko

- Ty pamiętasz coś? – zapytał śmiejąc się pod nosem

- Mam jakieś przebłyski.. – grzebałam w swojej pamięci

- To tak samo ja.. – powiedział

- Co tam szepczecie gołąbeczki… - uśmiechnął się słodziutko Zayn

- Ee… nic.. – powiedziałam zdziwiona całym dzisiejszym zachowaniem ludzi dookoła

- Co wy tacy zdziwieni? – zapytała śmiejąca się El

- No bo trochę dziwnie się zachowujecie – powiedział Harry

- My?! – powiedział Niall i popatrzyli po sobie – Przecież my normalnie…

- Dokładnie – udawali że nie wiedzą o czym mówimy

- A z drugiej strony to ciekawa ta historia… - zaczął Li -  Co nie Harry? – zwrócił się do chłopaka

- Ale jaka historia? – trochę się wnerwił

- No ta co ją nam wczoraj opowiadałeś..  właściwie dzisiaj – zaśmiał się chytrze Niall

- Ty Oliv też ciekawie opowiadałaś.. – zaśmiała się Pez

- O co wam chodzi? – powiedziałam jednocześnie z Harrym

- Jak to? – popatrzyli na nas jak na idiotów

- Wy nic nie pamiętacie? – Lou zaczął się śmiać

- No tak jakby.. – powiedział loczek

- Oh.. a to było takie pasjonujące.. – wspominał Zayn

- Choć na chwilę na górę może coś sobie przypomnimy – szepnął mi na ucho

- Ok – odpowiedziałam cicho i powoli wycofaliśmy się na górę do pokoju loczka, na szczęście nie zauważyli naszej ucieczki bo za bardzo się śmiali

Po chwili byliśmy już w pokoju. Usiadłam na łóżku i zaczęłam pogłębiać się w swoich myślach.

- Wiesz już o co im chodzi? – zapytał po pewnym czasie

- Mam jakieś przebłyski tej nocy.. – powiedziałam nadal zamyślona

- Dawaj opowiadaj co pamiętasz potem ja i może uda nam się coś z tego wywnioskować

- Okay – zgodziłam się na pomysł – Pamiętam jak dobrze się bawiłam.. potem mam nic czarna dziura, potem chyba rozmawiałam z dziewczynami i.. O FUCK! – przypomniałam sobie temat rozmowy

- Co? – zapytał ożywiony chłopak

- Chyba pamiętam temat mojej rozmowy z dziewczynami! – powiedziałam zaskoczona

- To dawaj co to było? – zaciekawił się

- Nie chcesz tego widzieć.. – powiedziałam niechętnie

- Dawaj nie może być przecież aż tak źle.. – wspierał mnie

- Oj uwierz może… - byłam zła na siebie że do tego dopuściłam

- No mów bo mnie ciekawość zeżre – zaśmiał się

- Ale obiecaj że nie będziesz na mnie zły.. – poprosiłam go

- Okay, obiecuję – położył jedną rękę na sercu, a drugą uniósł do góry – a teraz mów

- Rozmawiałyśmy, a właściwie wyciągały ze mnie informacje.. – nie wiedziałam jak zacząć

- No jakie informacje.. dziewczyno nie trzymaj mnie w niepewności – niecierpliwił się

- Cały czas pytały o ciebie i o przedwczoraj… ten cały dzień który spędziliśmy razem.. – przygryzłam dolną wargę

- Powiedziałaś im? – zapytał lekko zdenerwowany

- Nie jestem pewna, ale chyba trochę tak.. – załamałam się

- To mamy przewalone – usiadł koło mnie na łóżku

- A ty co pamiętasz..? – wróciłam do chłopaka

- To samo co ty tylko że z chłopakami.. – tak jak ja przed chwilą załamał się

- Czyli wszyscy wiedzą już… - skomentowałam

- I wychodzi na to że jesteśmy w czarnej dupie
- To co teraz zrobimy? – zapytałam

- Nie mam pojęcia – powiedział zrezygnowany

- Przede wszystkim trzeba będzie poprosić ich żeby nikomu nie mówili, a po drugie jakoś z tym żyć.. – stwierdziłam

- To co do roboty.. – powiedział niechętnie wstając

- Dokładnie.. – podążyłam za nim na dół

- No to idziemy na skazanie.. – zaśmiał się pod nosem a ja z nim

- Ciekawe jakie były ich miny jak się dowiedzieli – zaczęliśmy udawać każdego z naszych przyjaciół

- Haha.. albo jak Niall to usłyszał to pewnie to co miał w buzi mu wypadło – tym razem Harry udawał Nialla

- A o dziewczynach nie wspomnę – śmialiśmy się aż do kuchni

*Vic*

- Ej trochę zbyt po nich pojechaliśmy, a oni biedni nie wiedzą o co chodzi.. -  powiedziała Dan

- Dokładnie ona ma racje, to że wiemy nie oznacza że będziemy tak po nich jeździć – poparłam Dan

- Trzeba będzie dyskretnie jakoś im powiedzieć – zaproponował Lou

- Chyba że sami sobie przypomną – poruszał brwiami Zay
- Dokładnie.. – pokiwał głową Niallerek

- O chyba idą – powiedziała El słysząc śmiech na schodach

- Czego oni tak michę cieszą? – zapytał jak zawsze ciekawy Lou

- Nie wiem, zapytaj się – zrzucił Liam

Wszyscy wróciliśmy jak gdyby nigdy nic do jedzenia. Po chwili weszli do kuchni śmiejąc się. Spojrzeliśmy po sobie i nasz wzrok skupił się na parze śmieszków. Momentalnie przestali się śmiać i usiedli w ciszy do śniadania. Każdego z nas zabijała ta cisza więc postanowiłam ją przerwać.

- Co dzisiaj robimy? – zapytałam przerywając krępującą ciszę

- Nie wiem.. możemy pojechać na plażę, pogoda jest świetna – zaproponowała Pez

- Okay to po śniadaniu się szykujemy na plażę – zarządził Liam

Zjedliśmy śniadanie przy rozmowie. Żaden z nas nie chciał wspominać nic o tym co wiemy. Po śniadaniu każdy z nas popędził do swojego pokoju bądź domu. Ja zostałam u chłopaków bo i tak tu miałam większość swoich rzeczy. Oliv wraz z dziewczynami poszła do naszego domu. Udałam się do pokoju mojego i blondynka. Poszukałam jakiegoś stroju i przebrałam się. Włosy szczepiłam w koczka i byłam gotowa do wyjścia. Na dole czekali już chłopcy ubrani w to samo co wcześniej. Zapakowaliśmy się do samochodu i czekaliśmy na dziewczyny. Pierwsza wyszła z domu wyszła El za nią Pez , a na końcu Dan i Oliv. Ta ostatnia siłowała się z zamkiem, ale po chwili udało się go zamknąć. Gdy wszyscy już siedzieliśmy Lou ruszył. Obok niego siedziała El. Z tyłu od okna siedziała Pez, potem Zayn, Oliv, ja, Niall, Harry, Dan i Liam. Oczywiście podczas podróży nie brakowało śmiechu. Jakieś 30 min zajęła nam droga.
Wypakowaliśmy się z samochodu i rozłożyliśmy na plaży. Chłopaki jak to oni od razu do wody, a my postawiłyśmy na opalanie. Nasz spokój nie trwał długo gdyż, poczułam coś mokrego nade mną. Jak można się domyślić był to mój kochany blondynek. Chłopak wycisnął swoje włosy i spodenki z wody która poleciała na mnie.

- Niall! – krzyknęłam – To jest zimne! – pisnęłam

- No to czyli już jesteś zamoczona i możesz iść ze mną do wody – uśmiechnął się chytrze, wziął mnie na ręce i wbiegł do wody.

*Olivia*

Wraz z dziewczynami śmiałyśmy się z Vic która wydzierała się na biednego blondynka. Chłopak przed sekundą wrzucił ją do wody, a ona przecież z 30 min leżała na słońcu. Niezapomniana mina Nialla. Chłopak robił tylko co chwilkę słodkie oczka i widać że nasza przyjaciółka im ulegała. Zaraz do nas wróciła i popatrzyła morderczym wzrokiem.

- Chłopaki one chyba bardzo chcą do wody – krzyknęła

- Już się robi – biegli w naszą stronę wyszczerzeni

- Nie, nie – krzyczała każda z nas jedynie ja podjęłam próbę ucieczki lecz Harry był o wiele szybszy, teraz żałuję że zawsze kiedy były biegi to załatwiałam sobie zwolnienie

- O nie mi nie uciekniesz – zaśmiał się i przerzucił mnie sobie przez ramię

- No Harry, proszę nie wrzucaj mnie do wody.. – prosiłam go słodkim głosikiem

- O nie tym głosem nic nie zdziałasz – znów ten śmiech

- Pff.. – wiedziałam że już nic nie zdziałam

Po chwili już wszyscy byliśmy w wodzie oprócz Vic i Nialla którzy na kocyku wymieniali się śliną. Zziębnięci wyszliśmy z wody i otuliliśmy się ręcznikami. Koło 15 już się zbieraliśmy. Każdy pojechał do siebie. Znów zostałam sama w domu, ale nie na długo, ponieważ usłyszałam dzwonek do drzwi. Ze szklanką soku udałam się w ich stronę. Energicznym ruchem otworzyłam je. Po drugiej stronie stał Tommy. Chłopak nieśmiało się uśmiechał.

- Hi

- Hey, co cię tu sprowadza?

- Przyszedłem cię przeprosić i porozmawiać. Wpuścisz mnie?

- Wchodź

Zaprosiłam go do środka i usiedliśmy na kanapie w salonie. Chwilę posiedzieliśmy w ciszy, aż w końcu się odezwał.

- Chcę cię przeprosić za moje zachowanie wczoraj. Wiem że masz przyjaciół i Harry jest częścią twojego życia tylko że przez niego zaniedbujesz mnie. – powiedział trochę z wyrzutem

- Nie jestem tylko twoją własnością.. – stwierdziłam

- Ależ jesteś – jego wzrok i intonacja głosu zmieniły się z pokornego na naprawdę przerażający

- Nigdy nie należałam do nikogo – powiedziałam trochę zmieszana

- I tu się mylisz… - zaśmiał się złowieszczo – Należysz tylko i wyłącznie do mnie – złapał mnie mocno za nadgarstki – A teraz posłuchaj mnie uważnie, ograniczysz swoją znajomość z tym Harry i jego spółeczką

- A jak tego nie zrobię? – starałam się kryć strach

- To inaczej pogadamy, ale radzę być posłuszną – zaśmiał się pocałował mnie w policzek i wyszedł

9 kom = next