Rozdział 13 - It's Party Time

- Czyli według teorii Hazzy zostaje nam Nialler – stwierdził Lou

- Ale co ja? – wychylił się chłopak z kuchni

- A ten zawsze w kuchni, weź ty sobie tam łóżko postaw, albo nie wiem. Ty tam spędzasz najwięcej czasu w życiu. – mówił pretensjonalnie Liam

- Dobra, dobra, ale wracając do tematu co ja? – zmienił temat Niall

- No tylko ty jesteś wolny – skierował te słowa Zayn do niego

- No tak, ale moją wielką miłością jest jedzenie także w pewnym sensie jestem zajęty – mówił gładząc się po brodzie

- Dobra, dosyć bo będziemy zastanawiać się do wieczora – oznajmił jeden z chłopaków

- No właśnie, tatuś ma rację. Czas zacząć przygotowania – zarządził Harold

- Tak po za tym to jest Victoria. – wskazałam na dziewczynę stojącą nieśmiało z tyłu – Vic to jest Lou, Zayn, Liam i Niall – wskazywałam na każdego po kolei

- Hey Vic – krzyknęli chórem
- Dobra bierzemy się do roboty – powtórzył Harry niosąc zakupy do kuchni

Ze wszystkim uwinęliśmy się w jakąś godzinę, dom był mniej więcej przygotowany, goście zaproszeni więc mogłyśmy z Vic iść do mnie i się przygotować. Po chwili przekroczyłyśmy już próg mojego domu

- Whoo nie wiedziałam że jesteś ich sąsiadką – mówiła Vic z otwartą buzią

- No inaczej przecież bym ich nie znała – przyznałam jej rację

- Ładny dom, gdzie ty pracujesz że stać cię na takie cudeńko – mówiła rozglądając się po domu

- Ja nigdzie – zaśmiałam się – Właściwie to ja tu z siostrą mieszkam i ona jest architektem i dlatego tak mam – wytłumaczyłam

- Dobra jest 4, do imprezy mamy cztery godziny, może lepiej się poznamy? – dałam propozycję

- Podoba mi się – uśmiechnęła się Vic – To zasiądźmy na kanapie – zaproponowała

- No to zasiądźmy – zaczęłyśmy się śmiać

- Ej może zadzwoń do rodziców i zapytaj się czy możesz zostać u mnie na noc – zaproponowałam

- Masz rację, zupełnie o tym zapomniałam, ej mogłabym zaprosić na tą imprezę swojego chłopaka? – zapytała niepewnie

- Oczywiście że możesz – uśmiechnęłam się

Po chwili dziewczyna wyciągnęła telefon i zadzwoniła do mamy co wywnioskowałam z rozmowy.

- Cześć mamuś, mogłabym zostać u koleżanki na noc?.... – Oh bardzo ci dziękuję…. – Tak będę na siebie uważać… - Nie wrócę sama.. – Jeszcze raz dziękuję, Pa – rozłączyła się

- No to mama z głowy, teraz tylko Dan – powiedziała

- No to dawaj dzwoń i pogadamy – powiedziałam

- Hej… - Mam propozycję, przyjdziesz na imprezę…- U moich znajomych… - Aha rozumiem..- Dobra to nie przeszkadzam.. – Pa

- Nie przyjdzie bo jedzie z rodzicami do babci – mówiła zrezygnowana – No to możemy pogadać – po chwili uśmiechnęła się

- No to może zacznijmy od początku- zaproponowałam – Nazywam się Olivia Shay, mam 18 lat, mieszkam tu od jakiegoś tygodnia, przeprowadziłam się z Polski. Lubię grać na gitarze i malować. Teraz ty – zaśmiałam się

- No więc, ja jestem Victoria Austin, też mam 18 lat i urodziłam się w Londynie. Również gram na gitarze i maluje, trochę podśpiewuję, ale lepiej tego nie słuchać. Mam chłopaka Dana, jesteśmy razem od jakiegoś roku i to chyba o mnie wszystko – uśmiechnęłyśmy się do siebie

- Wiesz muszę ci to powiedzieć, jesteś moją pierwszą dobrą koleżanką, jeśli tak to mogę nazwać, od paru lat – mówiłam ze smutkiem

- A to dlaczego – dopytywała się

- Nie mówiłam o tym nikomu oprócz Harrego ale mam nadzieję że tobie mogę zaufać – spojrzałam na dziewczynę

- No oczywiście że możesz, możesz być pewna że nie wypaplam – mówiła przyrzekając

- Wierzę ci – uśmiechnęłam się smutno – Tylko że to może trochę potrwać także jak nie będziesz chciała słuchać moich smutów to mów przestanę

- Nie no co ty mów, będzie dobrze – przytuliła mnie

Zaczęłam opowiadać jej całą historię nie omijając żadnego szczegółu, pod koniec patrzyła na mnie ze współczuciem, widziałam że przejęła się moim losem i łezka popłynęła po jej policzku, przytuliła mnie i obie zaczęłyśmy płakać.

- Jezu dziewczyno, ale ty jesteś silna – mówiła jąkając się

- No nie powiedziałabym, ale przecież przez jednego dupka nie można kończyć z sobą, po jakimś  czasie to zrozumiałam – mówiłam jeszcze bardziej ją ściskając

- Dobra koniec ryczenia, czas się zbierać i zabawić, przez jednego debila nie będziemy płakać – zarządziła Vic

- No to co szykujemy się ? – wytarłam policzki i ruszyłyśmy do mojego pokoju

- Tylko że ja nie mam w co się ubrać – stwierdziła Vic

- Jak nie masz, jak patrzę na ciebie to widzę że nosimy ten sam rozmiar więc tam jest cała garderoba ciuchów wskazałam na drzwi – To idź się umyć i tam leżą na półeczce kosmetyki, używaj ich śmiało – uśmiechnęła się i podałam dziewczynie ręcznik

- Wybrać ci coś z ciuchów? – krzyknęłam stojąc pod drzwiami

- Możesz wybrać, ubieram się tak jak dzisiaj widziałaś – odpowiedziała mi Vic

Szukałam czegoś co było podobne do jej stylu, po chwilowym zastanowieniu wybrałam. Właśnie wtedy Vic wyszła z łazienki w ręczniku, podałam jej ubranie. Była mile zaskoczona że trafiłam w jej gust. W czasie gdy ona szykowała się w łazience ja wybierałam coś dla siebie. Postanowiłam założyć coś wygodnego i praktycznego. Nie zdążyłam się obejrzeć jak za mną stała już wyszykowana Victoria. Miała rozpuszczone i wyprostowane włosy, a oczy podkreślone eye-linerem.

- Łazienka już wolna, jeszcze raz dzięki za ubranie – uśmiechnęła się i usiadła na łóżku
 W tym czasie ja poszłam się przygotować. Włosy również zostawiłam rozpuszczone tylko że ich nie prostowałam, zostawiłam takie jakimi były naturalnie czyli pokręcone. Jeszcze przed wyjściem z domu zrobiłyśmy ostatnie poprawki i około 7.50 stałyśmy przy wyjściu, chwilkę później byłyśmy już u chłopaków, kazali nam przyjść wcześniej.

- Witam piękne panie – uśmiechną się zadziornie Harry – Muszę przyznać że przez te parę godzin wypiękniałyście – ucałował nas w ręce, na co my zachichotałyśmy 

- Oh Haroldzie ty również zażyłeś szyku – wskazałam na jego strój.
Miał na sobie białą koszulę i jego ulubiony element garderoby marynarkę. Na nogach miał beżowe rurki i tego samego koloru pantofle.

- Wiesz po nie jednych wybiegach się chodziło – mówił zachwalając się

- Jakiś ty skromny – poruszyłam śmiesznie brwiami

- Ej no może byśmy się ruszyli bo ja tak nie będę stała – mówiła lekko zdenerwowana Vic

- No już choć moja marudo – pociągnęłam ją za rękę idąc za Harrym.